Έμαθα πως έφυγε χθες από τη ζωή. Maurice Jarre, το soundtrack μιας ζωής.
Θυμάμαι ακόμα πως τον γνώρισα μέσα από τις μουσικές του.
Στην πρώτη εξεταστική της φοιτητικής μου πορείας, γύρω στα 18, είχα κόλλημα με την ηλεκτρονική. Στέρεο Νόβα, Πλάτωνος και Jean-Michel Jarre ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ένα απόγευμα είχα ανέβει στο πατάρι του Metropolis στην Τσιμισκή. Είχα βάλει στο μάτι μια συναυλία του Jean-Michel Jarre στην Απαγορευμένη Πόλη της Κίνας. Ο Παναγιώτης μού λέει τότε: "Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να δοκιμάσεις και τον πατέρα".
Δεν τον ήξερα μέχρι τότε. Πήρα μαζί όμως και το διπλό CD με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Εκείνη η πρώτη εξεταστική είχε τη μελωδία του Maurice Jarre.
Μουσική για ταινίες. Μουσική γεμάτη εικόνες.
Άκουγα συνέχεια το θέμα από τον Λώρενς της Αραβίας εναλλάξ με το Δόκτωρ Ζιβάγκο.
Νότες για δυο ποιητές, ο ένας ποιητής της ερήμου, ο έτερος ποιητής της στέπας.
Μετά δοκίμασα και τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών, το Παρίσι στις Φλόγες, το Πέρασμα στην Ινδία, το Gorilla's Mist, το Witness και τόσα άλλα.
Έγχορδα σε επικούς ρυθμούς, ιντερλούδια που εναλλάσσονται με ψίγματα ηλεκτρονικής, tempo allegro σε συνδυασμό με βαλς των 2/3,μπαλαλάικες αντίκρυ με ιρλανδικές άρπες.
Κι εκεί που μέχρι πρότινος λάτρευα τα πλήκτρα και τα keyboards, ο Jarre ο πρεσβύτερος μού αναπαρήγαγε τις πιο όμορφες εικόνες στα έγχορδα.
Τρία Όσκαρ, έξι υποψηφιότητες για τα αγαλματίδια, πολυετής συνεργασία με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως ο David Lean, τελευταία βράβευση στο Φεστιβάλ Βερολίνου πριν ένα μήνα για το σύνολο της καριέρας του.
Ίσως η μουσική για ταινίες δεν είναι τόσο αναγνωρισμένη στους κόλπους των ωδείων. Δεν έχει βαρύγδουπες παρτιτούρες, σπάνια ακούγεται σε λυρικές σκηνές κι ακόμα πιο σπάνια αναγνωρίζεται ως ισότιμη με αυτήν των μεγάλων συνθετών που έχουν εκλείψει.
Αλλά τι σημασία έχει; Το ταξίδι είναι υπέροχο και δεν έχει σημασία το μετά.
Monsieur Maurice Jarre, mille merci. Et bon voyage!

Περισσότερα για τη ζωή και την καριέρα του εδώ.