Παρόλο που ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος πρόλαβα να διαβάσω και να ξεφυλλίσω 5,5 βιβλία. Το μισό είναι ακόμα στη μέση.
Με σειρά τυχαία, όπως βρέθηκαν μπροστά μου κι έπεσαν στα χέρια μου...

Complete Unknown
του Κωνσταντίνου Τζούμα
Εκδόσεις Καστανιώτη
Καταιγιστικό και σπιντάτο, το διάβασα σε δυο μέρες. Το πρώτο του το είχα αφήσει στη μέση από βαρεμάρα. Αυτό εδώ όμως το δεύτερο αυτοβιογραφικό του είναι σε fast forward.
Ο Τζούμας περιφέρεται ως bon viveur στις λεωφόρους της Νέας Υόρκης, ξενυχτά σε άπειρα πάρτυ, ερωτεύεται και αναμετράται με την πάρτη του, φιλοσοφεί τη ζωή, συναντά τους πιο περίεργους και ταλαντούχους της δεκαετίας, μελαγχολεί και ξεγυμνώμεται με το δικό του μοναδικό τρόπο. Easy living.


Φίλοι Κι Εραστές
του Θοδωρή Καλλιφατίδη
Εκδόσεις Γαβριηλίδη
Βιβλίο-αποκάλυψη για μένα προσωπικά για αυτό το καλοκαίρι. Μού το πρότειναν και το διάβασα σε διαδρομές (τρένα, αεροπλάνα, σταθμοί μετεπιβίβασης). Ίσως επειδή γιατί και ο Καλλιφατίδης μετανάστης είναι. Υπέροχο και προτείνω να το διαβάσετε όσοι έχετε χρόνο. Ο Καλλιφατίδης πλέκει περίεργα τη μοναξιά της μέσης ηλικίας, τη νεότητα, τον έρωτα και τη φιλία, το ταξίδι του Οδυσσέα. Κατά τον ίδιο η ελευθερία θέλει και τρυφερότητα, μαζί με την τόλμη του Αλμπέρ Καμύ. Στη Σουηδία που μένει εδώ και χρόνια είναι αναγνωρισμένος με πολλά βιβλία στο ενεργητικό του. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και για την πατρίδα του.
"Αυτό που θεωρείς πως είναι το καλύτερο που πρέπει να κάνεις στην πατρίδα σου πρέπει να το κάνεις όπου βρεθείς. Η ξενιτιά δεν είναι άλλοθι"


Νυχτερινές Πτήσεις
του Φώτη Γεωργελέ
Εκδόσεις Κέδρος
Τον Γεωργελέ τον λατρεύω. Για τον εξής απλό λόγο. Γράφει άναρχα. Χωρίς να καταλήγει στο λογικό (sic) συμπέρασμα. Καταγράφει εικόνες, μοιράζει μουσικές στα αυτιά, προσεγγίζει αφές και σε αφήνει να βιώσεις ο ίδιος την πτήση. Νυχτερινές διαδρομές, ταξίδια, σταθμοί, στιγμές συνθέτουν έναν κόσμο που σε καλεί να γίνεις ταξιδευτής του. Το διάβαζα στις αρχές του Σεπτέμβρη μόλις επέστρεψα από τα νησιά και με έκανε να θέλω να αρπάξω τη βαλίτσα και να βγω στο δρόμο ξανά.



Τρίτο Στεφάνι
του Κώστα Ταχτσή
Εκδόσεις Γαβριηλίδη
Το δανείστηκα στα 14 μου από την αγαπημένη μου γιαγιά που είχε το αντίτυπο των εκδόσεων Ερμής. Το ρούφηξα τότε μονορούφι αφού το διάβασα εις διπλούν. Έκτοτε η Εκάβη και η Νίνα φώλιαζαν σε περίοπτη θέση μέσα μου. Αρχές καλοκαιριού ο Γαβριηλίδης το επανακυκλοφόρησε σε νέα έκδοση με ένα υπέροχο επίμετρο του Μένη Κουμανταρέα. Αν θα έπρεπε να διαλέξω ένα ανάγνωσμα που να είναι η ίδια η Ελλάδα το Τρίτο Στεφάνι θα ήταν μακράν η επιλογή μου. Μετά από 47 χρόνια παραμένει το ίδιο φρέσκο. Γλώσσα ρέουσα, καθημερινή, χωρίς φιλολογίες, με μια Εκάβη και μια Νίνα να κονταροχτυπιούνται στη σύγχρονη Ελλάδα. Ο Ταχτσής είναι ο σύγχρονος τραγωδός.



Τα Παιδιά Της Πιάτσας
του Νίκου Τσιφόρου
Εκδόσεις ΔΟΛ
Τον Τσιφόρο τον ήξερα μόνο μέσω των ταινιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Τα ΝΕΑ κυκλοφόρησαν πολλά βιβλία του μέσα στο καλοκαίρι με μαλακό εξώφυλλο κι έτσι στις παραλίες μαζί με εφημερίδες περιοδικά ταξιδιωτικά και λοιπά, τρύπωσαν και Τα Παιδιά της Πιάτσας. Ότι και να πω για τον Τσιφόρο είναι λίγο. Βρέθηκα να γελάω καθώς διάβαζα για έναν κόσμο που δεν είχα ζήσει και δει ποτέ μου, που όμως ήταν η μεταπολεμική Ελλάδα. Καθημερινότητα για τους περιθωριακούς, μάγκικη και σέρτικη γλώσσα, ακούγεται στη Σκουφά και φτάνει μέχρι Πειραιά. Το βιβλίο κυκλοφορεί και από τις εκδόσεις Ερμής για όσους θέλουν να το βάλουν στη βιβλιοθήκη τους με πιο περιποιημένη έκδοση.


Είμαι...blogger και είμαι καλά!
του Πάνου Χρυσοστόμου
Εκδόσεις Μετρονόμος
Δεν το διάβασα την άνοιξη που κυκλοφόρησε και δεν πήγα στην παρουσίασή του με τα Κίτρινα Ποδήλατα και το Δήμο Μούτση. Και ζητώ και συγγνώμη από τον Πάνο για αυτό. Τον Πάνο τον γνώρισα πρώτα από τα ερτζιανά του Δεύτερου Προγράμματος. Είχα κολλήσει με αφιερώματά του στα σάουντρακς από ταινίες. Μετά ήρθε το blog της εκπομπής (air-waves.blogspot.com) και αργότερα η συνάντηση από κοντά. Σε αυτό το βιβλίο περιγράφει την εντύπωσή του από τα blogs και καταγράφει αγαπημένες μουσικές και ιστορίες από την πορεία του ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Είναι το περίφημο...μισό βιβλίο. Ακόμα δεν το τελείωσα. Όχι τίποτα άλλο...αλλά είμαστε κι εμείς τα muppet show girls μέσα!

Για το τέλος απόσπασμα από το βιβλίο Φίλοι Και Εραστές του Καλλιφατίδη.

"Πόσο συχνά δε λέμε ότι κάτι δεν είναι ιδιαίτερα καλό μα είναι πρωτότυπο. Επιπλέον βλέπουμε συνήθως την ακρίβεια στην έκφραση σαν το αντίθετο του πάθους, σκέψου όμως ότι μπορεί το πάθος για την ακρίβεια να είναι μεγαλύτερο από οποιουσδήποτε συναισθηματισμούς. Σκέψου ότι μπορεί να έβλεπες κι εκείνη και το χορό της με μάτια σφραγισμένα από άγνοια και προκαταλήψεις. Είναι τα μαργαριτάρια πρωτότυπα; Όχι. Είναι μια κουράδα πρωτότυπη; Σαφώς όχι. Αν όμως βάλουμε μαργαριτάρια σε μια κουράδα, τότε είναι πρωτότυπο. Ποιο όμως κερδίζει από αυτή την πρωτοτυπία; Το μαργαριτάρι ή η κουράδα; Πρεσβεύεις μια αισθητική χωρίς μνήμη. Εκθειάζεις για την πρωτοτυπία τους τα μικρά ποταμάκια που ξεκινούν από ένα μεγάλο ποτάμι και ξεχνάς ακριβώς το ποτάμι. Προσκυνάς το τυχαίο, αγνοώντας τη μεγάλη πορεία που οδηγεί σε πιο βαθιές γνώσεις, αν και δεν φταις εντελώς. Είσαι παιδί της κοινωνίας της λήθης".