Θα παίζουν τα ραδιόφωνα τραγούδια για το τίποτα γραμμένα...

Από τα πιο ωραία Λαϊκά μέχρι το Χειροκρότημα, από το Δικαίωμα μέχρι και το Θεός Αν Είναι, από το Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ μέχρι το ατελείωτο Μαμά Γερνάω. Και τόσα άλλα.
Μια αγκαλιά τραγούδια. Που μίλησαν μέσα μας. Στις σιωπές μας. Στις χαρές μας.
Βράδυ Τετάρτης.
Στην τηλεόραση η Εθνική να αγωνίζεται με νύχια και δόντια και τελικά να παίρνει βαθμό στο νησί με τους ιππότες.
Στο ράδιο, ταξίδια για άλλους ιππότες. Σταθερά στο Δεύτερο. Για τη Λίνα.
Έρχεται κάποια στιγμή εκείνη η ώρα που πρέπει να αποφασίσεις ανάμεσα σε δύο εξίσου δυνατές σου αγάπες. Τραγούδια ταξίδια ή ποδόσφαιρο.
Στου χειμώνα τις αυλές λοιπόν έμεινα πιστή. Στα τραγούδια και τα λόγια. Αν και έριχνα κλεφτές ματιές στην μπάλα...
Στην άλλη παρέα, εκείνη της Λίνας, ήταν εκεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, η Ιωάννα Καρυστιάνη, η Άλκηστις και η Δήμητρα, και ο καλός της φίλος, ο Σταμάτης στο πιάνο.
Λόγια που αρμενίζουν σε χρόνια και στιγμές μας.
Λίνα ευχαριστούμε για ό, τι πολύτιμο μάς χάρισες.
Και όπως είπες κι εσύ, καλή μας εξέλιξη! Και ραντεβού ξανά σε λίγα χρόνια...ωραία, νέα κι ευτυχής!
Ακόμα κι η Εθνική γυρνάει με ανανεωμένη σύνθεση από της Μάλτας...τα γεράκια. Που μόνο επιθετικά δεν αποδείχτηκαν. Με Τοροσίδη,Γκέκα και Βύντρα, στα γκολποστ τον Χαλκιά και με ουσιαστικό αρχηγό τον Μπασινά, αυτό που θα μείνει είναι μάλλον η απεγνωσμένη προσπάθεια για γκολ και οι πολλές χαμένες φάσεις.
Ναι ξέρω. Αύριο όλοι θα είναι χαρούμενοι. Θα έχουν ξεχάσει τα ουσιαστικά προβλήματα της Εθνικής. Εκεί που πραγματικά πονάει. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Γκολάκια να μπαίνουν...Και φυσικά ο Ότο θα πάρει ξανά το ελεύθερο των αποφάσεών του, από όσους ξέρουν μετά από εμάς για εμάς. Γιατί από πριν ούτε λόγος να γίνεται.

Λίνα, γυρεύουμε μιαν έξοδο κινδύνου...Στα τραγούδια σου.

Και μου αρκεί 1-0 μέχρι τον τελικό του επόμενου Euro, που λέει και μια ψυχή '-)


Π.