Είπα να μην ασχοληθώ με το θέμα. Αλλά δεν μπορεί να ξοδεύουμε φαιά ουσία για άλλους και να μην αφιερώνουμε λίγες κουβέντες για ένα φιλαράκι.
Μας τρόμαξε είναι αλήθεια. Αλλά ευτυχώς είναι πάλι καλά.
Δεν ξέρω αν θα επιστρέψει στις παλιές συνήθειες.''Στην άσφαλτο κουρσάρος..."
Ελπίζω με περισσότερη τιμή για τη ζωή που κυλά και τρέχει.
Ο Πάνος στάθηκε πραγματικά τυχερός.
Ίσως αύριο ο Κώστας, ο Μηνάς, ο Θανάσης και τόσοι άλλοι, αγόρια και κορίτσια, στο φτερούγισμά τους να μην βγουν ξανά για τη συνηθισμένη βόλτα, Βράδυ Σαββάτου.
Πάντως εμείς θα τους περιμένουμε, στο ίδιο ραντεβού. Και πριν χαμηλώσουν οι φωνές μας στα τραγούδια που λέμε μαζί. Πριν σκουπίσουμε πρόχειρα την άσφαλτο με τα αίματά τους.
Ξέρω ότι θα φανώ cliche, το 'χουν πει καλύτερα άλλοι, ίσως και τόσο επιτακτικά. Ίσως κι εγώ να πατήσω γκάζι κάποια στιγμή στην παραλιακή, ίσα για να νιώσω την αδρεναλίνη να χτυπά κόκκινο. Όμως δεν το αποφεύγω.
Καλό δρόμο μπουμπούκια μου και προσεχτική οδήγηση. Σας θέλουμε όλους στις παρέες μας!
Σας χρειάζεται η ίδια η ζωή!

Π.