Προφανώς απουσιάσαμε. Και λυπούμαστε που στερήσαμε από το πολυπληθές κοινό μας στην blogόσφαιρα την απόλαυση να μας διαβάσει.

Αλλά ένεκεν οι εξετάσεις και των δυο μας, σε διαφορετικά πεδία, για να καλύπτουμε ως ντουέτο όλα τα πεδία εξετάσεων, αμφιθεάτρων και λοιπών θεάτρων, ένεκεν η ρουτίνα που ήρθε και κατακάθισε κυρίαρχη στο μικρόκοσμο του σεμιναρίου μας και πάλι, ένεκεν ότι βλέπουμε στο βάθος το νήμα του τερματισμού...

Το παρατήσαμε στην τύχη του το blogάκι μας.

Αλλά δεν το ξεχάσαμε επουδενί.

Έτσι λοιπόν οι ατάκες συνεχίζονται.


Σε ανάλυση της στρατηγικής αξιοποίσης του χρόνου, που πιστέψτε με είναι τόσο αξιόλογη που δεν την κατάλαβα, ο φιλότιμος Πάολο προσπαθεί μάταια να μας κινήσει το ενδιαφέρον και να προκαλέσει συζήτηση και προβληματισμό.(Δε δεχόμαστε συγκρίσεις με τον Πάολο13, προκαλεί ήδη προβληματισμό!)


Στην προσπάθεια του αυτή μάς καλεί να εξηγήσουμε διαφάνειες, που έχουν πρόχειρα μεταφραστεί και να συζητήσουμε.

Για να μας ξυπνήσει αμφότερες από το πρωϊνό νυσταλέο βλέμμα που μας δέρνει, προβαίνει σε καταιγιστικές ερωτήσεις...

Φυσικά λόγω της απουσίας μου στην πρωτεύουσα, είπε ο φιλότιμος να κάνει μια επανάληψη των χθεσινών...


Πάολο: Ποιος θα μας πει λίγα πράγματα από τα χθεσινά; Για την Π. που έλειπε.

Κοιμώμενο ακροατήριο ένα βήμα πριν προβεί στο γνωστό λικνισμό της καφεϊνης:...(Εννοείται νεκρική σιγή...Τα λόγια τέτοιες πρωϊνές ώρες είναι περιττά.)

Π.: ( Έπρεπε να επέμβω, θα γινόταν εγκεφαλική συμφόρηση και δε συμφέρει, είναι κρίμα κι άδικο να ενοχλούμε την τροχαία, παίρνει κι αυτή το πρωϊνό της, υπό τις οδηγίες του Βύρωνα)

Πάολο δε χρειάζεται θα μπω κατευθείαν στο νόημα. Τα πιάνω εύκολα.

Πάολο: Το ξέρουμε αλλά να κάνουμε και μια επανάληψη.

Π.: Ότι πεις αλλά να ξέρεις εγώ δε θα παρακολουθώ...Το δηλώνω.


Έτσι κάπως το μάθημα προχωρούσε. Σημειωτέον, δεν είχαμε για πρώτη φορά στα χρονικά υπολογιστές. Έτσι όπως καλά καταλάβατε είμασταν σε κατάσταση εθισμένων. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε τα κινητά μας, στο αθόρυβο εννοείται, πάνω στα θρανία και να φαντασιωνόμαστε ότι αγγίζουμε τον τροχό του mouse...

Κι αυτό γιατί μάς μετέφεραν σε άλλη αίθουσα, που μου έφερε αναμνήσεις νηπιαγωγείου. Θρανία σε σχηματισμό Π....

Οι διαφάνειες συνεχίζονται, εμείς κάνουμε ότι παρακολουθούμε...μέχρι τον νέο διάλογο.


Πάολο: Η κοπελιά με την μπλούζα της Jamaica να μας πει τι καταλαβαίνει και να μας φέρει ένα παράδειγμα.

Π.(ναι, είμαι η κοπελιά με την μπλούζα):Γιατί εγώ Πάολο;

Πάολο: Αφού το βλέπω ότι το κατέχεις το θέμα.

Π. : Από που το κατάλαβες;

Πάολο: Από τα μπιρμπιλωτά σου μάτια...

Π.: Μπα..κι εγώ νόμιζα ότι χρειάζονται οδοντογλυφίδες πρωϊνιάτικα.

Τα κάνω προπόνηση για μπίλιες κάθε πρωϊ. Ποιος θα είναι ο τυχερός δεν ξέρω σήμερα...


Ευτυχώς βρέθηκε ένα καλό κορίτσι, για να με καλύψει, γιατί την είχα χάσει την μπάλα...

Κάπου εκεί θυμήθηκα και τον "ομοϊδεάτη" μου, τον Biscan και είπα να τον τιμήσω με την στάση μου.


ΥΓ. Παρακαλώ ουδεμία σύγκριση του Biscan με Rastafari...Έλεος. Μόνο υπνωτισμένος.

Π.