Περιορίζομαι στα ολίγα μελοδραματικά (για να δείξω ότι σέβομαι τον ευατό μου).
Η επιστροφή και ο δρόμος της πάντα μάς γεμίζουν μελαγχολία. Επιστρέφεις γεμάτος από μέρη που επισκέφθηκες για να αντέξεις τους χειμώνες της ζωής σου. Αδειάζεις με δυσκολία βαλίτσες που έχουν κρατήσει ακόμα κόκκους άμμο, μαγιό γεμάτα αρμύρα, κορμιά ηλιοκαμμένα...Ok. Stop. Το σταματάω εδώ.
Το ποστ της επιστροφής έχει πρόσωπα. Πολλά και διαφορετικά. Και μια αναμονή για αλλαγές και καινούριες αρχές. Εξ ου και η επι...στροφή. Στροφή επί τόπου και αλλαγή πορείας. Τελικά η Διοίκηση Αλλαγών στην Κρήτη θα μου φανεί χρήσιμη. Για την Κρήτη και τα Χανιά σε άλλο ποστ με προτάσεις. Σειρά έχουν τα πρόσωπα του καλοκαιριού.
Η Α. που δίνει το τελευταίο μάθημά της σε δυο βδομάδες και δοκιμάζει τις αντοχές της.
Καθημερινό τηλεφώνημα για να πούμε όσα μακριά από journals έχουμε ανάγκη να συζητήσουμε.
Ο Αλέξιος και η Άννα που μαζί τραγουδούσαμε σε ένα αυτοκίνητο στη μέση του πουθενά ξεασμένες επιτυχίες της δεκαετίας του 80. Και ρέγγε.
Ο κύριος Μανώλης σε ένα ανθοπωλείο που αντί για πορτοκαλάδα που επέμενε να μου προσφέρει, μου διηγήθηκε πως πέρασε μερικά χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Ο Σπύρος και η Κάτια που παρέα καήκαμε στις ξαπλώστρες στο Ελαφονήσι, μετά από ξενύχτι και πρωϊνό μπάνιο. Από τα εικοσιτετράωρα που θυμάσαι μια ζωή. Κι ένα σημάδι στο πόδι, αντί για καλοκαιρινό tattoo.
Η Erie που ετοιμάζεται για Μήλο μαζί με τον έρωτα της ζωής της. Κι ας είναι τον υπόλοιπο χρόνο μακριά του όσο ένας ωκεανός.
Η Έφη που με άκουγε ένα βράδυ όταν προσπαθούσα να βρω τον προσανατολισμό μου, στην πιο ζεστή νύχτα του καλοκαιριού.
Ο Β. που παρά την απουσία του από τις ελληνικές θάλασσες, λόγω ενδοσκόπησης σε έρευνες, κατάφερε να κάνει το καλοκαίρι δυο άλλων προσώπων λιγάκι πιο γεμάτο. Πιο όμορφο.
Η Ειρήνη που παρά την κούραση ξέρει να δίνει ακόμα κι όταν δεν της το ζητάς. Το βλέπει στα μάτια σου.
Και εκείνος, που μόλις τον άγγιξα. Θαμμένος μπρούμυτα στην άμμο. Με μάτια που λαμπυρίζουν στις αλήθειες της καρδιάς του. Να ακούω τους χτύπους της καρδιάς και να ανασαίνω. Σκέτος λίβας.

Το καλοκαίρι είχε κι άλλα πρόσωπα. Γνωστά ή άγνωστα. Μοιράστηκα λίγες ή πολλές ώρες.
Στην επιστροφή από το καλοκαίρι των διακοπών φέτος δεν είχα πολλές φωτογραφίες από μέρη και τόπους. Και θάλασσες και ολόγιομα φεγγάρια. Τουλάχιστον όχι πολλά. Μα περισσότερο πρόσωπα. Και στιγμές πολλές. Μοναδικές σαν τα πρόσωπα. Όχι ομαδοποιημένες σαν τους τυμπανιστές της τελετής έναρξης στο Πεκίνο.
Όπως και στην αρχή. Επι...στροφή. Στο πρόσωπο.

Π.