Δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό τελικά.

Πριν ξημερώσει η μέρα έπρεπε να γράψω για μια από τις ομορφότερες συναυλίες.

Τούς είχα ακούσει μόνο αποσπασματικά, ήξερα ότι δεν είχαν τρομερή σκηνική παρουσία.
Για όσους τούς είχαν ξαναδεί το 2002 και στη Θεσσαλονίκη ήξεραν τι να περιμένουν.

Με ένα αρκετά καλό support από τους Έλληνες Misuse, οι Σκωτσέζοι εκπρόσωποι της post rock σκηνής ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin205 γύρω στις δέκα.
Και μάς ταξίδεψαν σε ήχους αυτή τη φορά λιγάκι πιο ευαίσθητους.
Αν και ο τελευταίος τους δίσκος είναι εξ ολοκλήρου industrial και ο στίχος απουσιάζει, εν τούτοις η μελωδία της μουσικής τους, το ευρηματικό της φόρμας τους, που εναλλάσσεται ανάμεσα σε δυνατές κιθάρες και σχεδόν ψιθυριστά ιντερλούδια, δίνουν την ευκαιρία στον ακροατή τους να πλάσει τις δικές του εικόνες.

Δυο τραγούδια αρκούν για καλό ξημέρωμα.



ΥΓ.Το αστείο στις συναυλίες είναι το ελληνικό κοινό. Άκουγες από παντού ένα διαρκές σσσσσσ....θαρρείς και βρισκόμασταν στο Μέγαρο και μερικοί έσπρωχναν για καλύτερη θέση στο ήδη ασφυκτικά γεμάτο Gagarin.
Best ατάκα της βραδιάς: Ρε συ, αυτός 30 χρονών μαλάκας, τι πηδάει για να δει; Στη συναυλία ήρθε να ψηλώσει;
Οι Mogwai τελικά έφυγαν για Σαλονίκη αφού πήραν μαζί τους το πιατίνι του Νίκου από τους Misuse...