Πέταξε την άκουα βέλβα και με άφησε μετέωρη. Κι άφωνη.
Και τότε γύρισε σαν φιλμ το σελιλόιντ της προηγούμενης βραδιάς.
Ζαλισμένο κεφάλι από τα ρούμια, κούραση βδομάδας που βγαίνει σε κουρασμένο μυαλό,
μυρωδιά από τον Κάβουρα στα Εξάρχεια, ξέφρενος χορός πάνω σε μαύρες βελούδινες γόβες,
τσιγάρα και κραγιόν πάνω σε ποτήρια, κρυφά χαμόγελα πίσω από ώμους, χέρια που κυλούν γύρω από τη μέση, φιλιά αχόρταγα σε λαιμούς και ψίθυροι στα αυτιά, μουσική από τα decks που σιγοτραγουδούσε έστω και παράφωνα, ένα Jameson 12άρι που δεν τέλειωσε ποτέ, περίπατος μεταμεσονύχτιος σε μισοσκότεινα σοκάκια, ο ήχος τακουνιών πάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου, το τσακ-τσακ του αναπτήρα του που έσπαγε τη σιγή των πολυκατοικιών, τα δάχτυλά του που έμπλεκαν στις μπούκλες μου, βρώμικο στην Πλατεία Μαβίλη, το Sweat των Inner Circle να ακούγεται από κάπου στο βάθος, A la la la long, κάθοδος της Β.Σοφίας, άνοδος για Σούνιο, σιωπηλές ματιές, κόντρες στην Παραλιακή, η θάλασσα ανοιχτή, αέρας γλυκός, ληστείες καρδιών από την Κυψέλη μέχρι την Άνοιξη, τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό, μικρές αχιβάδες δίπλα σε φωτάκια χιλιάδες, η Αθήνα προσποιείται πως κοιμάται, εκείνος ψάχνει το φως το αληθινό, επιστροφές λίγο πριν την ανατολή,κελαϊδήματα από αηδόνια στη μέση του δρόμου, στροφές που περιμένουν, κύματα που λαχταρά με το βλέμμα του, υπόκωφοι ήχοι σε βράχια που στροβιλίζονται με στιχάκια και ρίμες, πόδια ξυπόλητα που ζεσταίνονται από την αλμύρα,αγκαλιές σαν τατουάζ που πονούν και καίνε πολύ.
Comment te dire?
Άκουα βέλβα; Την έχω ακουμπήσει στον καθρέφτη του μπάνιου.