Πολλά τζι μαζευτήκανε τελευταία στην καθημερινότητα.
Οι G20 θέλουν να βρουν σανίδα σωτηρίας για την οικουμένη.
Λέει. Πόσες ομάδες G υπάρχουν και κάθε πότε συνεδριάζουν; Είναι απορία μου.
Από τη μια ο άξονας ΗΠΑ-Αγγλίας που θέλει ελαστικότητα και περαιτέρω δαπάνες για να "ζεσταθεί" η αγορά και από την άλλη ο άξονας Γαλλίας-Γερμανίας που προτιμά περιορισμούς, σφιχτές δημοσιονομικές πολιτικές και νέα μέτρα για επαναπροσδιορισμό του συστήματος. Τώρα ανάμεσά τους, τι ρόλο έχουν η Ινδονησία, η Τουρκία και η Βραζιλία μάλλον δε θα μάθουμε έγκαιρα. Μετά τον γάμο. Kinder έκπληξη. Αν γίνει γάμος. Αν συμφωνήσουν. Κάτι τέτοιες ώρες γελάω με τον Σαρκό. Ο gentleman αυτός είναι γνήσιος Γάλλος. Απειλεί ότι θα τούς αφήσει σύξυλους αν περιοριστούν σε γενικόλογα και απουσιάσουν οι συγκεκριμένες λύσεις από κοινού. Και τι να κάνει; Σκέφτεται τι γίνεται στα εργοστάσια στη χώρα του και φοβάται τι θα γίνει σε λίγο στα Ηλύσια Πεδία. Κράτηση ως ομήρων μεγαλοστελεχών από υπαλλήλους. Φαντάζομαι αντίστοιχα σκηνικά εδώ τύπου Μυλωνά...αλλά δεν πρόκειται να γίνει. Εδώ είμαστε αντράκια και έχουμε πιο μαφιόζικο τρόπο. Εν αναμονή λοιπόν των συζητήσεων, θα χαζεύουμε ομοθυμαδόν τον Μπάρακ στας οθόνας.
Στας οθόνας των Αθηνών πάλι τίποτα δεν κινείται. Ψέματα για την μέρα που πέρασε ήταν.
Κινείται. Μόνο που κινείται από συγκεκριμένες ομάδες. Επικαιρότητα ουσιαστικά δεν υπάρχει. Και οι καταλήψεις δεν είναι επικαιρότητα. Αφορά κάτι λίγους φοιτητές που θέλουν να πάρουν πτυχίο μπας και κινήσουν τον τόπο τούτο. Από το λήθαργο. Αλλά τι σημασία έχει; Εδώ ο πρωθυπουργός σε λήθαργο λένε ότι είναι. Όχι μόνο αυτός. Και οι πέριξ. Ψέματα ξανά. Οι Έλληνες είναι σε λήθαργο. No news good news...
Έτσι η Αθήνα ανακαλύπτει ξανά τώρα που μπήκε η άνοιξη το σημείο G, υμνεί την Kate Perry ως νέο ίνδαλμα, κάνει πάρτυ για την εθνική επέτειο του στυλ ζήτω η 24η-τώρα γιατί εμένα δε μου φάνηκε προχωρημένο το πάρτυ των Yes it does, sure it does;(σόρρυ Λουκά, αλλά πολύ δηθενιά για το τίποτα και χορός με το ζόρι δε βγαίνει)- περιμένει την Έριν Μπρόκοβιτς να τη σώσει από τον Ασωπό και ενδιάμεσα η ζωή κυλά. Ατάραχα. Εξαφανίστηκε το νέο αίμα. Μαζεύτηκε πάλι πίσω στις φλέβες από όπου ξεπήδησε.
Και καλούμαι να βάλω κι εγώ στη θέση που τις αρμόζει τις νεραGιές.
Αυτές δεν έχουν μάλλον σημείο G. Μοσχοβολάνε οι άτιμες όμως τα βράδια και το ξημέρωμα. Όταν κουρνιάζει το άνευρο πλήθος που παριστάνει πως ζει. Και δεν κάνει πια τζι. Είναι ξανά χλιαρό. Εμετικά χλιαρό. Το πλήθος. Εμείς.

υγ. Παρατήρηση από το χώρο εργασίας. Τελικά το πιο πικρό χτύπημα στο σύστημα είναι να το χτυπήσεις με τα μέσα που σου παρέχει.Να τα ψάξεις και να τα βρεις.Και τελευταία όλο και περισσότεροι το κάνουν. Σα παλιρροϊκό κύμα αυξάνονται.Θα ξεβράσει στη Βουλή;