Ζω σε μια χώρα απέραντο χοιροστάσιο. Δεν είναι μπουρδέλο. Όχι. Τα μπουρδέλα έχουν μια κάποια μορφή οργάνωσης. Ενώ τα χοιροστάσια...
Στα χοιροστάσια τελευταία παρατηρείται μια εντατική καλλιέργεια φόβου.
Φόβος για την γρίπη, φόβος για τους μετανάστες, φόβος για τον διπλανό.
Για τα της γρίπης των χοίρων δεν έχω άποψη. Δεν είμαι δα και επαγγελματίας. Τα λέει με το δικό του τρόπο ο phantom, αλλά και ο Απειρώτας. Έχω όμως άποψη για τη διαχείριση του θέματος. Για το ότι ο καθένας βγαίνει και λέει ό,τι του κατέβει νομίζοντας ότι είναι επιστήμονας. Αλλά και για τους επιστήμονες που παίζουν το παιχνίδι των φαρμακοβιομηχανιών. Ο Άρης Χατζηστεφάνου έκανε μια αναφορά για τις περίεργες διασυνδέσεις της γρίπης με την αγορά στην προηγούμενη εκπομπή του που αξίζει να ακούσετε. Η καλλιέργεια φόβου είναι κλασική μακιαβελική τακτική για όσους βασιλιάδες είναι γυμνοί. Και συμφέρει συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού. Αλλά ως γνωστόν, εμείς, οι τυχεροί του Δυτικού Κόσμου δραματοποιούμε τέτοιες καταστάσεις, αλλά σφυρίζουμε αδιάφορα για άλλες ασθένειες που με μαθηματικό τύπο καθημερινά σκοτώνουν χιλιάδες στην Αφρική. Αλλά η ελονοσία και το AIDS είναι too far για τον ύπνο μας. Τα ναρκωτικά είναι το αγαπημένο προχώ χόμπι μας. Και ο Πάπας με την κουστωδία του έχει πιο μεγάλη αξία ως άνθρωπος από ένα νεογέννητο με AIDS στο Νταρφούρ. Ελπίζω να έχει κόψει το χοιρινό τουλάχιστον. Δεν του στοιχίζει και πολύ. Όχι βέβαια όσο τα προφυλακτικά στην Αφρική.
Κι ενώ ο πλανήτης ζει στους ρυθμούς της γρίπης και θαρρείς πως είμαστε σε νιρβάνα, στην Ελλάδα είμαστε ήδη στον τρίτο όνειρο. Ο Παυλίδης αποθεώνεται στο σανίδι από ομοίους του. Μέσα κι έξω από το Κοινοβούλιο. Γιατί σαν τον Παυλίδη είναι πολλοί εκεί έξω. Ίσως είμαι κι εγώ κάποτε σε δεδομένη στιγμή. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Κανείς δε θέλει να αλλάξει τα πράγματα. Τον ευατό του τον ίδιο. Κανένα κόμμα, κανένας βολευτής, κανένας πρόεδρος. Βολευόμαστε. Μικροαστικά και αυτάρεσκα. Τα φέρνουμε βόλτα. Μέχρι εκεί μάς παίρνει. Δεν έχει παρακάτω. Κι αν ονειρευτήκαμε κάποτε το παρακάτω, το αύριο, το κάναμε για λόγους εντυπωσιασμού και ψευδαισθήσεων. Το αίμα που ξεσπάθωσε τον περασμένο Δεκέμβρη έχει μαζευτεί πάλι πίσω. Και όσοι κάποτε βρίζαμε, χτυπάνε παλαμάκια. Τρύπα στο νερό λέγεται.
Συναλλασσόμενος με την υπηρεσία που εργάζομαι κατέφυγε σε βολευτή της αντιπολίτευσης για να επισπευθεί η υπόθεσή του. Ο τελευταίος κατέθεσε επερώτηση στο Κοινοβούλιο. Σιγά τα ωά. Εξυπηρετήθηκε σε χρόνο dt. Εις βάρος άλλων. Συμπολιτών του. Αλλά ξέχασα. Δίκιο έχουμε μόνο εμείς και το συλλογικό δεν είναι δουλειά μας. Και ο βολευτής αναρωτιέμαι τόσο άλογος είναι για να μην κάνει πριν μια έρευνα για να μάθει τι τρέχει; Αλλά ξέρει. Όλοι ξέρουν. Γιατί τούς συμφέρει. Να ξέρουν αλλά να ανακατεύουν την τράπουλα στα ίδια σημαδεμένα χαρτιά. Τα λάθη είναι μοιρασμένα. Εξίσου.
Όσο για εμάς...Είπαμε το χοιροστάσιο. Φόβος και αποθέωση του εγώ. Το δικό μου δίκαιο, το δικό μου πορτοφόλι, το δικό ακίνητο, το δικό μου πρόβλημα, το δικό μου...
Έτυχε να επισκεφθώ πρόσφατα φιλικό σπίτι και κάθησα μεσημέρι να δω τηλεόραση. Μετά από μήνες. Κι ένιωσα τυχερή. Που δεν ενημερώνομαι από την ελληνική τηλεόραση. Η Θώδη της προσωπικής αυτοκαταστροφής και ο Γεωργιάδης της προσωπικής βλακείας. Αυτά ενδιαφέρουν; Όχι αυτά αποκοιμίζουν. Κι όσο πιο πολύ παίρνεις το υπνωτικό τόσο πιο ανώδυνα περνάς στο χοιροστάσιο. Μαθαίνεις τα τραγούδια μιας ψυχασθενούς και κρυφογελάς με την Ελληνική Αγωγή του Άδωνη Γεωργιάδη ( είναι φυσιολογικό τετράχρονα να μαθαίνουν αρχαία ελληνικά από τον βολευτή του ΛΑΟΣ;)
Και τι να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Να μην ψηφίσουμε κανέναν από τη σημερινή βουλή στις επόμενες εκλογές. Κανέναν. Ούτε τον συγγενή μας. Να μπουν μέσα όσοι έχουν πρόγραμμα συγκεκριμένο για την τετραετία.Καινούριοι. Κι αν δεν κάνουν έργο σε αυτά που υποσχέθηκαν να μην ξαναγίνουν βουλευτές. Αλλά είπαμε. Καραγουστάρουμε κατά βάθος και τον Γεωργιάδη και τον Παυλίδη κι όποιον...
Βαρέθηκα το χοιροστάσιο. Κρατήστε τα υπνωτικά και συνεχίστε. Και περαστικά σας.
Αρρώστια μόνιμη και νοσηρή. Χειρότερη των χοίρων σάς κατατρώει. Τοξίνες γκρίνιας κι απουσία ευτυχίας. Μη μιλήσω για αγάπη. Σε λίγο θα καταντήσει άγνωστη λέξη.
Ευτυχώς είμαστε αρκετοί που βρήκαμε το γιατρικό. Και δεν προκαλεί απώλεια μνήμης.
Μονάχα πλημμυρίζει το είναι και δίνει ανάσες ζωής. Γιατρικό με εφημερία στο μαζί. Κι είναι αλλιώτικος νόμος...

υγ.Κάποιος ευφυής κυκλοφορεί σε mail κάτι σέξυ φωτογραφίες με γιατρούς που βιάζουν ασθενείς σε χειρουργικά κρεβάτια με την ένδειξη "Προσοχή σε Γιατρούς και Αναισθησιολόγους"
Το βιασμό της ψυχής και του μυαλού που έχουμε υποστεί ομαδικά μάλλον δεν είχε ντοκουμέντα κρυφής κάμερας για να το αποδείξει. Φευ. Μήπως η Νατάσα Καραμανλή έχει άποψη επί του θέματος; Ως γιατρός...βεβαίως βεβαίως.