Στην πρεμιέρα της ζωής. Μερικές φορές μάς δίνεται απλόχερα.
Κι άλλες πάλι την κερδίζουμε απόλυτα.
Ένεκα η ζέστα που έλεγε και ο street spirit, ένεκα η ραστώνη του καλοκαιριού που ήρθε πρόωρα στο κέντρο της Αθήνας, ένεκα τα κιόσκια των κομμάτων που έχουν αποκλείσει δρόμους και πλατείες ενόψει εκλογών, διάλεξα εικόνες της ζωής. Αλληλοσυμπλήρωσης και εκούσιας θέλησης.
Ενδιάμεσα στάσεις. Κόκκινη καραμέλα να δαγκώνεται με το χαρτάκι στα δόντια του πιτσιρικά που μόλις έκανε το μεροκάματό του με ακορντεόν στο μετρό, κόκκινες μπουκαμβίλιες στα Αναφιώτικα που απαθανατίζονται στις ψηφιακές των τουριστών, κόκκινες γόβες στην 3ης Σεπτεμβρίου μεσημέρι να μετράνε ώρες και κορμιά, κόκκινο στα νεύρα των περισσότερων και πού να σφίξουν οι ζέστες, κόκκινο σε οικονομικούς δείκτες. Πορτοκαλί της αναμονής, της προσμονής, του κάτι άλλου να συμβεί,της νέας αρχής που είναι εδώ και προσδοκά. Κίτρινο του ήλιου πάνω σε πυρωμένα σώματα που δεν πρόλαβαν αντιηλιακά, του έντυπου τύπου που προσπαθεί να επιβιώσει, των προσώπων στην πλατεία Θεάτρου.
Λευκό. Το βρήκε κανείς; Λείπει σε κανέναν; Μήπως βλέπει κανείς το φως;
Δε θα καούμε φέτος το καλοκαίρι. Έχουμε καεί από το περασμένο θέρος. Φοράμε ασπίδες προστασίας πλέον. Και κλεινόμαστε σε καβούκια. Άλλοι για το πολύ, άλλοι για το λίγο.
Μέχρι να πάρουμε τη δεύτερη ευκαιρία στην πρεμιέρα της ζωής. Και να περάσουμε το όριο. Με τα φτερά του μαζί.







ΥΓ. Μπορεί να μην είδα τον Gahan, αλλά και οι Ladytron καλοί ήταν (αν εξαιρέσουμε την ποιότητα του ήχου). Τραγούδια τους όπως το Tomorrow, Seventeen, Destroy Everything You Touch και Runaway ακούγονται συνεχώς στο shuffle. Αλλά το βιντεάκι παρακάτω είναι από το support τους, Fantastikoi Hxoi Επειδή τελευταία παραπονιόμουν ότι δεν γίνεται κάτι διαφορετικό...
Welcome Aboard!