Οι αγώνες είχαν σταματήσει για φέτος. Άρχιζε η περίοδος των μεταγραφών και όλοι λίγο πολύ είχαν ηρεμήσει. Στο μυαλό του τριγυρνούσε ακόμα η Παιανία και ο Άγγελος. Η ίδια μοιραία στιγμή περνούσε από τα μάτια του σαν φιλμ και ας μην είχε βρεθεί στο σημείο.
Τότε όλοι είχαν σοκαριστεί, ξεστόμισαν λόγια μεγάλα και υποσχέσεις που ελάχιστες θα κρατηθούν. Βγήκαν ανακοινώσεις, το επίσημο κράτος ‘’μίλησε’’ όπως πάντα με τα μαχαίρια στο κόκκαλο ( δεν έχουν μπει ακόμα κάμερες στα γήπεδα της Α’ Εθνικής, παρά την αμεσότητα και τη βιασύνη της απόφασης!) και όλοι καταδίκασαν το θάνατο.

Δεν του αρκούσε αυτό όμως. Έπρεπε να κάνει κάτι ο ίδιος. Για κάποιον που δε συνάντησε ποτέ. Να μην κρυφτεί πίσω από συλλογικότητες και σωματεία. Είχε δακρύσει κι εκείνος για το παλικάρι. Κι ας ήξερε ότι τέτοια περιστατικά γίνονταν και θα γίνονται μεταξύ των φυλών της κερκίδας. Δεν έχει νόημα να επαναπαύεται στην ανακοίνωση του Ολυμπιακού στον Πειραιά. Ούτε ήταν κάτι που μπορούσε να ξεχάσει. Με τον Άγγελο είχαν βρεθεί σε απέναντι κερκίδες στα ίδια όμως στάδια. Εκεί. Για τις κατεβασιές της μπάλας στο χορτάρι. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Δεν ήξερε τι να του προσφέρει. Σαν τελευταίο δώρο.
Πήγε κι αγόρασε κρυφά μια εικόνα του Χριστού. Δεν το είχε πει σε κανέναν. Ούτε στην οικογένειά του. Το απόγευμα πήρε το δρόμο για την τελευταία κατοικία του Άγγελου. Είχε φορέσει την αγαπημένη του κόκκινη φανέλα. Την ίδια που φορούσε στις χαρές της ομάδας του. Στο μνήμα του Άγγελου ήταν οι φίλοι του, φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, που του έφερναν ακόμα λουλούδια. Μόλις τον είδαν σάστισαν. Το κόκκινο της μπλούζας του, τούς έκανε να ανασκουμπωθούν. Εκείνος ατάραχος πλησίασε και τους είπε:
-Είμαι ένας αγαθός φίλαθλος. Ήρθα γιατί είναι κι ο Άγγελος αδερφός.
Δεν τον εμπόδισαν. Άφησε την εικόνα του Χριστού στο φρέσκο χώμα που αναπαυόταν ο Άγγελος. Και ψιθύρισε μπροστά του:
-Καλό παράδεισο Άγγελε. Στο υπόσχομαι πως όταν βρεθεί ο ένοχος, εγώ ο ίδιος θα φροντίσω να τιμωρηθεί όπως του αξίζει. Δεν θα χύσω κι άλλο αίμα, πάνω στο δικό σου, μα μόνο θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να εκτίσει την ποινή του.
Τον χαιρέτησε σιωπηλά και κατηφόρισε στο λιμάνι.

Πριν 20 μέρες ο Άγγελος κι ο Γιώργος συναντήθηκαν. Σαν αδέρφια στις ίδιες κερκίδες. Η καρδιά του Γιώργου δεν άντεξε και ξεκίνησε για ένα διαφορετικό ταξίδι αυτή τη φορά. Έμεινε ο πατέρας του και οι κολλητοί του να μιλούν με σεβασμό για την κίνησή του. Για όλα τα χρόνια υποδειγματικής γηπεδικής συμπεριφοράς και την αγνότητα που προσέγγιζε κάθε παιχνίδι.

Γιώργο καλό σου ταξίδι. Καλό παράδεισο.

ΥΓ. Σε όσους αντιστέκονται και επιμένουν να μην βλέπουν εχθρικά στρατόπεδα οπαδών, αλλά πρόσωπα φιλάθλων. Και σε όσους μεμψίμοιρα διαλαλούν πως δεν αλλάζει τίποτα. Ας αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, για να αλλάξει ο διπλανός μας.

Π.