Δεν το είχα δει μέσα στο χειμώνα. Αν και κάποιος μου το ΄χε δώσει σε DVD από αυτά του δικτύου χωρίς υπότιτλους. Μάλλον το πέταξα κάπου στα υπόλοιπα και δεν το 'δωσα σημασία. Χρειαζόταν το χρόνο του. Έπρεπε να το δω με την ιδανική παρέα, στον ιδανικό χώρο.

Βραδάκι στο κέντρο της πόλης σε ένα από αυτά τα θερινά σινεμά.

Οι ερμηνείες καταπληκτικές, άλλωστε είχε λάβει τις καλύτερες των κριτικών και αγαπήθηκε από το κοινό. Καταστάσεις της πρώην Ανατολικής Γερμανίας εναλάσσονται με συναισθήματα και την καθημερινότητα ανθρώπων σε αντίθετα στρατόπεδα, μα τόσο ίδιων.

Βέβαια σε ένα θερινό η ταινία δεν είναι η μόνη κυρίαρχη. Είχαμε και κάποιον στα τελευταία καθίσματα που κάθε φορά που βλέπαμε μια κατάσταση που περιέγραφε το περιβάλλον της Ανατολικής Γερμανίας, έκανε ένα χαρακτηριστικό τς,τς,τς..., η κυρία επί των δημοσίων σχέσεων στο διάλειμμα ήθελε να επιβεβαιώσει την αριστουργηματικότητα της ταινίας, μια γάτα πέρασε πίσω από το λευκό πανί της ταινίας, προφανώς διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο...
Αυτά τα θερινά τελικά είναι ιδανικά και το Σεπτέμβρη. Με αρώματα και χρώματα.
ΥΓ. Οι μουσικές ταινίες του ''Νύχτες Πρεμιέρας'' είναι όλα τα λεφτά. Από το ''Control'' για τους Joy Division, το ''The Future Is Unwritten'' για τον Joe Strummer των Clash, το ντοκιμαντέρ για τους Sigur Ros, αλλά και το αναμενόμενο ''I' m Not There'' για τον Bob Dylan, όλες σχεδόν είναι υπέροχες. Σκοτεινές αίθουσες με παλλόμενες καρδιές. Μελωδικές.
ΥΓ2. Μου λείψατε όλοι. Σας ακολουθώ στις γραμμές που χαράζετε. Διαφορετικές και γι' αυτό υπέροχα μοναδικές.


Π.