Δεν πρόκειται για το Μέλι studio που συναντώ ανθρώπους της μουσικής Τετάρτης βράδια. Μήτε το χρυσοκίτρινο παχύρευστο αγαθό της ελληνικής φύσης που καταναλώνω αχόρταγα, αλλάζοντας τα βαζάκια σαν τα πουκάμισα.

Όταν λέω κόλλησα στο μέλι, εννοώ τα κολλήματα που τρώμε με τους ανθρώπους γύρω μας. Κυρίως αυτούς που τυχαίνει να νιώθουμε συναισθήματα. Κολλάμε μέχρι τα μπούνια, κι ενίοτε ξεχνάμε πως πρέπει να ρίχνουμε λίγο νεράκι, μπας και ξεμπερδέψουμε μια και καλή. Γιατί δε λέω νόστιμο το μέλι, αλλά αν δε σε βοηθάει και κάπου; Κι εμείς τα κοριτσάκια φαίνεται πως κολλάμε πιο εύκολα. Σα μέλισσες.

Η Φ. έχει μπλέξει εδώ και ένα χρόνο με έναν τύπο που δεν ξέρει τι θέλει, ανασφαλή κι εγωκεντρικό. Παρά την αβεβαιότητα, έχει κολλήσει απλά στο μέλι. Δεν είναι έρωτας. Κάτι άλλο είναι μάλλον.

Η Κ. πάλι όσο την φτύνει ο γόης δίπλα της τόσο εκείνη κολλάει.This is μαζοχισμός και βαθιά βουτιά στο μέλι. Εκείνη δεν προχωρά, θρέφοντας ελπίδες που εκείνος τις συντηρεί. Τι στο καλό; Μια απλή καβάντζα;

Η Ν. από την άλλη, ένα βήμα πριν το γάμο, προσπαθεί να βρει τι θέλει, μαζί με τον καλύτερό της φίλο. Ο οποίος υπήρξε πρώτος έρωτας της ζωής της. Χαριτωμενιές και φιλίες μετά από χωρισμούς. Σπάνιο φαινόμενο δε λέω, μα κλείνει το μάτι κι σε ένα διάχυτο ερωτισμό. Κόλλημα στο μέλι.

Η Ε. βέβαια που ερωτεύτηκε το μυαλό του άγγιξε κι αυτή το μέλι. Ουπς…ερωτεύτηκε;; Γράψτε λάθος, μάλλον θαύμασε και γοητεύτηκε. Γιατί μετά από λίγο καιρό, ανακάλυψε πως μιλούσε με έναν άνθρωπο που ο εγκέφαλός του δε ξεπερνούσε και πολύ τον εγκέφαλο ενός δεκάχρονου. Κολλήματα του μυαλού στο μέλι.

Θα μπορούσα να λέω κι άλλες ιστορίες παρόμοιες. Με την ίδια γλυκάδα του μελιού, και συνάμα την ίδια ανάγκη για απαγκίστρωση. Ακόμα πάντως δε μπορώ να εξηγήσω τι μας συμβαίνει και τρώμε χοντρό κόλλημα με κάποιους που λέει κι ο αδερφός μου. Πάντως για μένα δεν είναι έρωτας. Τουλάχιστον έτσι νομίζω. Και δε βγάζω τον ευατό μου εκτός. Μέχρι να ανοίξουμε φτερά και να κάνουμε τα δικά μας βήματα, θα κολλάμε σε μελάκια και στιγμές. Ψιλιάζομαι τι μπορεί να κρύβεται πίσω από το βάζο μέλι. Κρυφές ελπίδες και ίσως και σιωπηλός εγωισμός. Ίσως. Δεν ξέρω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι το touchpad του laptop θέλει καθάρισμα από τη μια και μοναδική σταγόνα μέλι που έπεσε. Κι επίσης πως για κάτι είμαι στα σίγουρα κολλημένη κι αυτό δύσκολο να αλλάξει. Με τη μπάλα.

Πάω να φτιάξω κάτι χριστουγεννιάτικο. Για τη σύναξη της Κυριακής με τους γαύρους. Λέω να τους κεράσουμε μελομακάρονα, μπας και κολλήσουνε στην τρίτη θέση.

Ξέρετε με μέλι θυμαρίσιο. Χρυσοκίτρινο!!!

Π.