Πάντα τα ίδια. Απαράλλαχτα.

Οι WHAM στο ράδιο στο υπενθυμίζουν πως πλησιάζουν.

Το σπίτι μοσχοβολά μαχλέπι και φρέσκο βούτυρο.

Οι πλατείες έχουν στολιστεί με τόνους λαμπιόνια που αναρωτιέσαι από ποια χώρα κάνουμε εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Το απέναντι μπαλκόνι από το σπίτι σου έχει φορέσει ό,τι κυκλοφορεί στο εμπόριο και το βράδυ θυμίζει λούνα παρκ.
Το κέντρο έχει γίνει πολύβουο και οι ώρες που χαζεύεις τα καταστήματα αυξάνονται.
Οι άνθρωποι φαίνονται λιγάκι πιο χαλαροί, γιατί απλά περιμένουν τη γιορτή. Καλά όχι όλοι. Γιορτινά χαμογελαστοί. Μάς χρειάζεται.

Λίγο πριν το επίσημο πορφυρό ένδυμα κυλήσει ανάλαφρα στους ώμους, λίγο πριν τα λαρύγγια μας δροσιστούν από κόκκινο κρασί γύρω από γιορτινά τραπέζια, προηγούνται οι live εμφανίσεις. Αυστηρά επιλεγμένες γιατί το budget θα κατευθυνθεί στα δώρα.

Στάση πρώτη Gazarte. Πεπερασμένο κοινό, κάποιας κουλτούρας από σκηνοθέτες μέχρι καλλιτέχνες ώριμους, για την κυρία με τη βελούδινη φωνή Susheela Raman. Φωνή διαπεραστική, ανάλαφρη, ενίοτε σκοτεινή.
Ικανή να προκαλέσει σιωπή και απόλυτη προσοχή. Η Σ. επέμενε πως μια live εμφάνισή της αξίζει. Κι είχε δίκιο. Το Love Trap και η Maya, κοντά στα άλλα τραγούδια της μάς καθήλωσαν. Έστω για το λίγο.

Στάση δεύτερη Gagarin205. Χμμ, κοινό μπερδεμένο. Ανήλικα με περίεργα χτενίσματα, αλλά κι όμορφοι τύποι, άνδρες και γυναίκες, χαλαροί (σπάνια βλέπω χαλαρούς ανθρώπους και δη alternative στυλάτους).Με δύο support που λίγοι μονάχα ακούσαμε, οι Nouvelle Vague έκαναν απόβαση στη σκηνή γεμάτοι μπρίο και έντονη θεατρικότητα.
Η bossa lounge διαδεχόταν τη reggae , τα blues και τη jazz σε ένα παιχνιδιάρικο γαϊτανάκι. Τραγούδησαν μαζί μας το Love Will Tear Us Apart, χόρεψαν στο Too drunk και στο encore μάς αποχαιρέτησαν με το In A Manner of Speaking. Προσωπικά μου άρεσε ο κιθαρίστας Gerald Toto που έδωσε ρέστα στο Don’t Go, αλλά κι η κεφάτη γαλλιδούλα τραγουδίστρια Melanie Pain που με το φορεματάκι της έφερνε βόλτες στη σκηνή, παρασύροντας και το κοινό σε χορό.

Περπατάω στο κέντρο αυτές τις μέρες. Όχι τόσο για τις βιτρίνες, αλλά για τις γελαστές φάτσες. Από κάπου ακούγεται το Dance With Me με το ψίθυρο των Nouvelle Vague. Θα τολμήσουμε να χορέψουμε στο κέντρο της πλατείας με αγνώστους;

Come on little stranger…
let’s give one more chance
dance with me
in my world of fantasy
won’t u?


Π.