Τέλος της βδομάδας και η κούραση χτυπάει κόκκινο. Πρωϊνά στη δουλειά, μεσημέρια και απογεύματα στα μαθήματα. Όταν όμως σε περιμένει την ίδια αυτή γεμάτη μέρα το προσκύνημα στο Σταυρό του Νότου ανακάμπτεις αυτόματα.
Με την παρέα βρεθήκαμε με την ίδια δίψα λίγο μετά τις δέκα. Τον Σωκράτη είχαμε να τον δούμε εδώ και καιρό σε συναυλία από κοντά. Και οι προσδοκίες μας ήταν ομολογουμένως μεγάλες. Στον ασφυκτικά γεμάτο χώρο της Φραντζή, κυρίως από νεαρές και όμορφες παρέες, η μουσική παρέα του Μάλαμα μάς κέρασε τελικά μια πραγματικά ανεπανάληπτη βραδιά. Μας καλωσόρισε με Τα Παιδιά Μες Στην Πλατεία, πέρασε στο πιο ηλεκτρικό Του Χρόνου Τα Σκυλιά, η Μαρίνα που ήταν στο πλάι του, τραγούδησε τα Φύλλα Αλκαλικά, από τα αγαπημένα μου, για να συνεχίσει ο Σωκράτης με τις Ανήσυχες Μέρες , το Διάφανο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, και τη Νεράιδα. Στο δεύτερο μέρος, φανερά πιο οικείος με το κοινό του, αφιέρωσε από ένα τραγούδι στη φίλη του που ήταν μαζί μας και στη Γλυκερία. Η Πριγκηπέσα κράτησε στα χέρια της το Χαμένο Ρούχο, που πέρασε άνετα από Τα Διόδια, αφήνοντας για κέρασμα ένα Γράμμα για ‘να μην πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια’, ακόμα κι αν σκοντάφτεις πάνω σε Πάγια. Αρκεί να βρεις τρόπο να της πεις Δρόμο Άλλαξε ο Αέρας, και το θάρρος να τραγουδήσεις Άσε Τα Ψέμματα. Και μια που κατέληξες στον τεκέ, ο Σωκράτης κέρασε από ένα τραγούδι των Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, και Πάνου, καλώντας τη φίλη του στη σκηνή. Ποια φίλη του; Μα φυσικά τη Χαρούλα Αλεξίου.
Κι εκείνη δεν του αρνήθηκε.
‘’Δεν έχουμε κάνει πρόβα, δεν έχω πιεί καν, με μια σόδα είμαι. Ήθελα να δω αν είναι τόσο καλός χωρίς αλκοόλ.’’
‘’Με θίγεις τώρα’’ της απάντησε ο Σωκράτης.
Έτσι μετά από συνεννοήσεις και παραγγελιές από το υποψιασμένο κόσμο του Σωκράτη, τραγούδησε Για Την Ελλάδα, κι έπειτα η Χαρούλα πήρε την κιθάρα και μας χάρισε Το Παπάκι. Το κοινό σιγοντάριζε μαζί.
Ο Σωκράτης συνέχισε με ένα Τσιγάρο Ατέλειωτο, θαρρείς και Τίποτα Δε Χάθηκε, έμπλεξε στην Αράχνη, άφησε νιφάδες σε βραδινή φορεσιά πάνω στην ομορφιά στο Νυχτολούλουδο και απλά παραδεχτήκαμε όλοι μαζί πως Όλα Ζουν Αν Τα Θυμάσαι. Κατά τις τέσσερις άφησε τη σκηνή κι εμείς βρεθήκαμε με μια μέθη γλυκιά να αναρωτιόμαστε ποια μαγική ατμόσφαιρα και ποιο ρεύμα ηλεκτρικό μας χάρισε μια πραγματικά υπέροχη βραδιά.

Άκου του ανέμου την πνοή
Άγνωστο θαύμα η ζωή
Καταμεσίς στο πουθενά
Ελπίδες κι όνειρα γεννά



Π.