Δηλώνω κάφρος
Τουλάχιστον το προτιμώ από άλλα καρτελάκια που κυκλοφορούν στα πέριξ.
Και προπάντων νιώθω ότι ταυτίζομαι με τούτον τον κατεξοχήν γηπεδικό χαρακτηρισμό σε σύγκριση με τα κατ’ επίφασιν καθωσπρεπισμού επίθετα που ακούγονται σε αρκετά αποστειρωμένα περιβάλλοντα.
Η ιστορία με τα καρτελάκια δεν είναι πρωτότυπη.
«Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ευατό σας;»
«Πώς σας βλέπουν οι άλλοι;»
Και καλά να βάλεις ο ίδιος τον προσδιορισμό στον ευατό σου. Πάει να πει ότι πάνω κάτω έχεις ψιλιαστεί τι ρόλο βαράς στην κενωνία. Το υπεροχότατο είναι όταν σου την κρεμάνε τη ρημάδα και το ακόμα πιο επιστημονικά φαντασιακό είναι όταν δεν ανταποκρίνεται κατ’ ελάχιστον στην πραγματικότητα.
Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο έτσι για όλους μας. Περνάμε τους πάντες στα κουτάκια μας, τους τακτοποιούμε και τους κατηγοριοποιούμε. Και με βάση τα κουτάκια μας, συμπεριφερόμαστε και πορευόμαστε πιο ατάραχα. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε τον απέναντί μας και δυσκολευόμαστε να του δώσουμε την καρτελίτσα. Προφανώς.
Έτσι όλοι σχεδόν έχουμε αποδεχτεί ότι ο δημόσιος υπάλληλος είναι μια ξύστρα ξεγυρισμένη, το Brokeback Mountain είναι απλά μια ιστορία για καουμπόικα gay αγόρια, το να είσαι blogger είναι επάγγελμα με τάσεις εκβιαστικές, ο Λαζόπουλος είναι ο μόνος(;) εκφραστής της κοινής γνώμης, η Ελληνοφρένεια εμπαίζει τους πάντες (φιδέμπορας for ever!),το να συχνάζεις στα Εξάρχεια σε κάνει αυτόματα αναρχοκομμούνι και η λίστα συνεχίζει επί μακρόν εις το άπειρον. Από το ελάχιστο έως το πιο βαρύγδουπο.
Συμπέρασμα και λύση για το πρόβλημα δεν έχω. Προφανώς χρειάζεται κάτι πέρα από ευρύτητα πνεύματος και μια τάση να μην τσουβαλιάζουμε τους πάντες και τα πάντα, κρίνοντας μόνο από συγκεκριμένες περιστάσεις. Ο ίδιος άνθρωπος με διαφορετικές εκφάνσεις. Αρκεί να τον αποδεχτούμε έτσι ακριβώς όπως είναι. Πραγματικός και αυθεντικός. Το μόνο που δέχομαι ως δεδομένο είναι ότι η βλακεία είναι ανίκητη και η αγάπη αδιαφιλονίκητη. Και στερεότυπη.
Όσοι δεν έχετε πάει στην Κατσαρίδα στο Θέατρο Βρετάνια να σπεύσετε άμεσα.
Αξίζει. Από εκεί θυμήθηκα και την καρτέλα του κάφρου…
Όσο για εκείνους που συνεχίζουν να αποστέλουν ιοφόρα σχόλια, coxaki!
Ευτυχώς έχουμε ισχυρά αντιβιοτικά! Δε θα μας ξεπαστρέψετε έτσι εύκολα! ΧΑ!
Κάφροι είμεθα άλλωστε ‘-)))
Π.
This entry was posted on Τρίτη, Μαρτίου 04, 2008
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
6 σχόλια:
δηλώνω κάφρος, η πεταλουδίτσα είναι όλα τα λεφτά έτσι;;;;; στην Κατσαρίδα φυσικά ;)
για την ακρίβεια, οι Κάφροι λένε ότι είναι Έλληνες!
και εγώ είμαι Κάφρο(ς)
υγ και Άφρο στην δύσκολη την ώρα,άμα λάχει...
ελα βρε girls! όλοι κάφροι είμαστε με την καλή έννοια...ενίοτε και με την κακή. (αναρωτιέμαι βέβαια πώς μπορεί να είναι κανείς κάφρος με την καλή έννοια...)
Και όμως η ζωή δείχνει ότι αυτές οι ταμπελίτσες, που τόσο πολύ βιάζεσαι να απορρίψεις, τις περισσότερες φορές ισχύουν και με το παραπάνω.
@Ανώνυμος
Κάτι θα ξέρετε παραπάνω.Μιλάτε εκ πείρας μάλλον.
Δεν τις απορρίπτω,τις αμφισβητώ!
Όσο για εσάς αγαπητέ/ή ανώνυμε/η, απορώ που θυμηθήκατε το ποστ μετά από τόσο καιρό...
Και δε σας βάζω στο "κουτάκι" του ανώνυμου.
Καλησπέρες
ΥΓ.Περίεργο πως, εξακολουθώ να δηλώνω κάφρος!
'-P
Δημοσίευση σχολίου