Μην είναι η άνοιξη; Μην είναι τα πουλάκια που κελαηδούν; Έχουν βγει όλοι στις αλάνες και καλούν σε παιχνίδια. Η πάσα αυτή τη φορά ήρθε από τη μικρή μου καρντεσίνα, τη female darcy.
Το βιβλίο που είναι πιο κοντά και που ακόμα δεν έχω αξιωθεί να το αποτελειώσω (έχω καταλήξει να το διαβάζω μόνο στο μετρό...!) είναι οι Κωμικοί Έρωτες του Μίλαν Κούντερα. Κατόπιν των οδηγιών της λοιπόν το απόσπασμα λέει:

" Γιατί πρέπει να το χωνέψεις καλά ότι οι σαρκικές απολαύσεις που αφήνονται στη σιωπή τους έχουν μια ενοχλητική μονοτονία - η μια γυναίκα γίνεται σαν την άλλη, και όλες λησμονιούνται η μια μέσα στην άλλη. Όμως εμείς ριχνόμαστε στις ηδονές του έρωτα για να τις θυμόμαστε, για να συνδέουν οι φωτεινές στιγμές τους με μια αστραφτερή κορδέλα τη νεανική με την προχωρημένη ηλικία μας.
Για να διατηρούν τη μνήμη μας σε μια αιώνια φλόγα!"

Πάσα δίνω στους Πετρούλα, KitsoMitso, και Spartan.

Οδηγίες εδώ. Αρκετά ίδρωσα τη φανέλα μου!

Καρντεσίνα το άλλο παιχνίδι στο άλλο ημιχρόνιο!


Π.