Τούτο το ποστ το είχα υποσχεθεί.
Με αφορμή τη νέα διαφημιστική καμπάνια της Cosmote και την εκ νέου ανακάλυψη του
τραγουδιού των Ten Years After I'd love to change the world. Σε πολλά έντυπα διάβασα κριτική πότε θετική και πότε αρνητική. Από ειδικούς και άσχετους.
Στο συγκεκριμένο ποστ θα προσπαθήσω να κάνω μια σύγκριση. Τα προϊόντα είναι ανόμοια. Eξ ορισμού. Διαφορετικά μεγέθη, διαφορετικές αγορές. Αυτό όμως που θέλω να συγκρίνω είναι το δημιουργικό αποτέλεσμα και κατά πόσο επιτυγχάνει το στόχο, την προσέλκυση και αφοσίωση των καταναλωτών στην μάρκα. Διευκρινίζω ότι κάνω υποθέσεις και δεν έχω καμία σχέση με τα projects. Τα παρακολουθώ σαν απλή θεατής και τα συγκρίνω με το μικρόβιο του marketer.


Εταιρεία: T-Mobile
Κατηγορία: Τηλεπικοινωνίες-Κινητή Τηλεφωνία
Tracks που ακούγονται στο σποτ: 8 διαφορετικά μεταξύ των δεκαετιών 60 και 90
Track List
1)Lulu - Shout
2)Yazz - The only way is up
3)Pussycat Dolls - Don't cha
4)Viennese Waltz
5)Kool & the Gang
6)Rainbow - Since you've been gone
7)Millie Small - My Boy Lollipop
8)Contours - Do you love me
Τοποθεσία: Liverpool Street Station (Λονδίνο)
Πρωταγωνιστές: 400 χορευτές και επιβάτες όλων των ηλικιών
Συνολική διάρκεια: 2.41
Σύντομη περιγραφή: Με κεντρικό slogan Lifesforsharing η διαφημιστική μετά από πρόβες εβδομάδων κατάφερε με 400 χορευτές να ξεσηκώσει έναν από τους πιο κεντρικούς σταθμούς του Λονδίνου, με αποτέλεσμα να συμμετέχουν στο εγχείρημα και ανυποψίαστοι επιβάτες όλων των ηλικιών, στους ρυθμούς διφορετικών κομματιών.Το κοινό συμμετείχε ενεργά αφού πλέον των 10 κρυφών καμερών, χρησιμοποίησε ο καθένας το κινητό του για να καταγράψει και να μοιραστεί το γεγονός. Το target group στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν περιορίζεται στο αγαπημένο ενζενί των διαφημιστών δηλαδή το 18-35, αλλά η ψαλίδα ανοίγει προσεγγίζοντας και τις ηλικίες των 65 ετών.


Εταιρεία: Cosmote
Κατηγορία: Τηλεπικοινωνίες- Κινητή Τηλεφωνία
Track που ακούγεται στο σποτ: Ten Years After-I' d Love To Change The World
Τοποθεσία:Διασταύρωση λεωφόρων σε μεγαλούπολη των ΗΠΑ (στούντιο)
Πρωταγωνιστές: Δεκάδες νέοι το πολύ έως 30 ετών
Συνολική διάρκεια:1.18
Σύντομη περιγραφή: Σε μια πόλη των ΗΠΑ, σε μια τυπικά καθημερινή μέρα, παρακολουθούμε κάποιον να αγοράζει DVD και να φαντάζεται ινδιάνους, ιπτάμενα αυτοκίνητα, τιτανομαχίες και ιπτάμενους δίσκους, ένα νέο ερωτευμένο ζευγάρι να φιλιέται χαρούμενο ενώ γύρω του ο δρόμος πλημμυρίζει καρδιές, χρώματα, ουράνια τόξα και παιδιά των λουλουδιών και τέλος μια παρέα εφήβων να κάνει skiboard μέσα στο δρόμο, ο οποίος στην τελευταία σκηνή μετατρέπεται σε ένα απέραντο club.

Ώρα για το προσωπικό σχόλιο. Κύριε Σαμπράκο σας εκτιμώ βαθύτατα. Είστε μακράν μπροστά. Αλλά...
Γιατί συνεχίζετε να περιορίζετε το target group σε αυτό το χιλιοειπωμένα τετριμμένο 18-35; Οκ, αγοράζουμε πολύ και αφειδώς. Οκ, μπορεί να μας κάνετε μόνιμους πελάτες. Αλλά το μέλλον δεν το βλέπετε που ο πληθυσμός των μεγαλύτερων ηλικιών αυξάνεται; Εκτός κι αν θεωρείτε ειδικά αυτούς τους μεσήλικες χαμένο χρόνο (τα παιδιά των λουλουδιών και των 80s).
Το δημιουργικό έχει κάποια σχέση με το ελληνικό αγοραστικό κοινό; Δηλαδή σόρρυ κιόλας, πιστεύετε ότι οι έφηβοι πηγαίνουν κάθε σαββατοκύριακο στον Παρνασσό για σκι ή χοροπηδάνε με ξέφρενους ρυθμούς τα βράδια σε club;
Το concept ταινίες-μουσική-χορός-έρωτας είναι πιασάρικο δε λέω. Έχουν περιεχόμενο και αυτό συνδέεται με το brand. Η τοποθέτησή του όμως στο συγκεκριμένο πλαίσιο κάνει το αποτέλεσμα να φαίνεται fake. Τουλάχιστον. Για παράδειγμα, η καμπάνια της Coca-Cola(πολυεθνική, γυρισμένη εκτός Ελλάδας) μού φαίνεται πιο αληθινή από αυτή της Cosmote. Και στο κάτω κάτω αν την συγκρίνουμε με αυτή της T-Mobile μόνο ως φαντασιακή καρικατούρα θα μπορούσε να σταθεί πλάι της.
Και κάτι τελευταίο. Ξέρω ότι το media plan έτρεξε πριν τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη. Αυτό δε σημαίνει ότι ένα media plan δε χρήζει αναθεώρησης. Σε ποιος νέους απευθύνεται η Cosmote; Και κυρίως πώς μπορεί μεν να τραγουδάμε ότι θέλω να αλλάξω τον κόσμο στη διαφήμιση, και παράλληλα εν μέσω οικονονικής κρίσης να είναι όλοι χαρούμενοι; Βέβαια πάντα και σύμφωνα με ότι ορίζει το life style ως χαρά.
Προσωπικά βγάζω το καπέλο μου στην ομάδα δημιουργικού της T-Mobile. Σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία, έβγαλε το ανθρώπινο πρόσωπο και δεν επιστράτευσε μεταξωτές κορδέλες και έντονα χρώματα για να δείξει μια επίφαση χαράς. Τουλάχιστον όσοι ήταν εκείνη τη στιγμή στο σταθμό το χάρηκαν. Πραγματικά.

υγ. Ξέρω τι θα μου αντιπαρατάξετε. Τα 24 Ermis Awards της Ogivly. Το ξαναλέω. Ο Σαμπράκος είναι μακράν μπροστά και τον πάω. Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα διαφωνώ για το αποτέλεσμα. Αλήθεια, είμαι περίεργη να μάθω πώς πήγαν οι πωλήσεις στο επόμενο δίμηνο...σε σχέση με τους στόχους του media plan.